Tą formę pomocy kieruje do osób, które przebyły już terapię podstawową, zdobyły wiedzę o chorobie i motywację do zmiany stylu życia, jednak potrzebują pomocy w rozwiązywaniu swoich problemów, rozwoju osobistym oraz radzeniu sobie z zatrzymaniem uzależnienia w pierwszym, najtrudniejszym okresie trzeźwienia.
W terapii podstawowej głównym nurtem jest radzenie sobie z zatrzymaniem uzależnienia, natomiast w terapii pogłębionej jest czas na zdobywania umiejętności radzenia sobie także z innymi, często trudnymi sprawami we wszystkich sferach życia, z których niektóre są konsekwencją nałogu, a inne wynikają z zaburzonego, często bardzo destrukcyjnego funkcjonowania całej rodziny. Pacjent, który ukończył podstawowy program terapii jest na początku swojej drogi trzeźwienia. Ma w sobie dużo obaw, lęku, często jest zagubiony, poznaje siebie i próbuje odnaleźć się w nowej dla niego rzeczywistości. Na tym etapie ważnym aspektem jest wzmocnienie motywacji pacjenta do kontynuowania terapii.
Po ukończeniu podstawowego programu terapii uzależnień zdrowiejąca osoba uzależniona potrafi już dość dobrze radzić sobie w stresowych sytuacjach, bez konieczności sięgania po alkohol, hazard, narkotyki czy leki. Zna podstawy „instrukcji obsługi” swojej choroby, ale ciągle jeszcze życie na trzeźwo jest dla niej trudne.
Szczególne rozterki przeżywają osoby, które przebywały na leczeniu w trybie stacjonarnym – wracają do rodziny lub pustego domu. Często są to miejsca kojarzące się z piciem. Wracają do swoich codziennych obowiązków, które za wszelką cenę starają się wypełniać jak najlepiej – przecież podjęły decyzję o zmianie w swoim życiu, wraz z trzeźwością starają się zostać „lepszymi ludźmi”. Te wszystkie sytuacje są trudne i często ciężko się w nich odnaleźć, wytrzymać na trzeźwo i nie sięgnąć po nałogowe sposoby poprawiania humoru.
Konieczne jest zatem terapia pogłębiona. Terapia pogłębiona jest to praca terapeutyczna skoncentrowana na przyszłość w kierunku stopniowego usamodzielnienia się pacjenta w zakresie radzenia sobie z uzależnieniem, wprowadzaniu zmian w życiu i ich utrwalaniu.
Metodami pracy na tym etapie są: wspieranie szczerej, otwartej komunikacji, wymiana doświadczeń pomiędzy uczestnikami grupy, analiza problemów aktualnie przeżywanych przez pacjenta.
Terapia podstawowa to najważniejsza część procesu zmian w uzależnieniu, jednak to początek drogi, jeśli nie będziesz jej kontynuować to ciągle będzie Ci bliżej, aby wrócić do nałogu, niż żeby żyć pełnią nowego – trzeźwego życia.
Metodą na przezwyciężenie tych trudności może być terapia pogłębiona, która pomaga w zachowaniu kontaktu z innymi trzeźwiejącymi. Można dowiedzieć się od bardziej „zaawansowanych” w grupie osób, jak radziły sobie w początkowych etapach z podobnymi problemami. To ważne wsparcie – kontakt z innymi, którzy przeszli przez podobne sytuacje i nie napili się, przetrwali kryzys.
Istotne jest również stałe i regularne uczestnictwo w zajęciach – jest to cotygodniowa możliwość podzielenia się z innymi swoimi doświadczeniami, wątpliwościami oraz sukcesami w trzeźwieniu.
Co się robi w terapii pogłębionej, czyli co mi to da?
Zajęcia są grupowe, są krótkie wykłady oraz ćwiczenia w podgrupach. Tematy pracy są dostosowane do tego, co sprawia trudności trzeźwiejącemu uzależnionemu, ale obejmują także umiejętności przydatne w codziennym życiu każdemu:
– ćwiczenie asertywnych zachowań – zarówno w sytuacjach związanych z alkoholem, jak i w innych trudnych momentach,
– komunikacja międzyludzka, zarówno w domu jak i w pracy, w kontaktach ze starymi i nowymi znajomymi,
– rozpoznawanie swoich oczekiwań wobec innych i innych wobec siebie oraz czy są one możliwe do spełnienia,
– zapobieganie nawrotom choroby, coraz skuteczniejsze radzenie sobie z chęcią sięgnięcia po „stare sposoby”,
– poszerzanie wiedzy o swojej chorobie i sposobach walki z nią – ciąg dalszy tego, czego uczestnicy dowiedzieli się na wcześniejszych etapach terapii,
– odkrywanie bogactwa uczuć, jakie do tej pory rozmywały się gdzieś między „dobrze” i „niedobrze”,
– oswajanie „ryczącego w środku lwa” lub ośmielanie „pokornej owieczki” – czyli techniki radzenia sobie ze złością
– odkrywanie tego, co jest ważne i co warto realizować w swoim życiu.
Oprócz programu terapeutycznego i korzyści związanych z pracą nad nim oraz poszerzeniem wiedzy psychologicznej, niewątpliwym plusem są nawiązane znajomości, wsparcie, kontakty oraz przepływ informacji między uczestnikami – o ciekawych wyjazdach, nowych klubach abstynenta, imprezach bez alkoholu.
Terapia pogłębiona obejmuje spotkania grupowe oraz spotkania indywidualne z terapeutą, które dają możliwość dokładniejszego przyjrzenia się swoim problemom, zmiany niektórych przyzwyczajeń na zdrowsze. Warunkiem przyjęcia do tego etapu terapii jest ukończenie podstawowego etapu terapii uzależnień.
Najnowsze komentarze