Poradnik dla rodzin osób uzależnionych.

Co dzieje się z rodziną osoby uzależnionej od alkoholu?

Rodzina stara się przystosować do różnych sytuacji tworzonych przez osobę pijącą. Żona, mąż, bliscy osoby pijącej najczęściej podejmują próby powstrzymywania jej od picia. Gdy alkoholik traci kontrolę, inne osoby z rodziny starają się być bardziej odpowiedzialne. Zastanawiają się co mogą zrobić żeby nie pił, jak się zachować gdy przyjdzie pijany itd. Ich życie zaczyna koncentrować się wokół alkoholu i coraz bardziej jest zależne od picia osoby uzależnionej. Na początku rodzina alkoholika nie zdaje sobie sprawy z tego co się dzieje. Nie jest łatwo stanąć twarzą w twarz z rozwijającą się chorobą. Współmałżonków, rodziców, dorastające dzieci i innych najbliższych alkoholikowi nazywa się osobami współuzależnionymi. Sam fakt pozostawania w takim związku nie jest wystarczającym warunkiem do rozpoznania współuzależnienia. Decyduje o tym sposób, w jaki dana osoba reaguje na destrukcyjne postępowanie uzależnionego.

Jeśli żyjesz w bezpośredniej bliskości osoby uzależnionej sprawdź, które z poniższych stwierdzeń odnoszą się do Ciebie:
-Zaprzeczam istnieniu problemu alkoholowego w swoim domu.
-Koncentruję myśli, uczucia i postępowanie wokół picia partnera.
-Kontroluję picie partnera oraz podejmuję próby odciągania go od alkoholu.
-Ochraniam partnera przed konsekwencjami picia i usprawiedliwiam go przed innymi.
-Rezygnuję z własnych potrzeb, pragnień i marzeń.
-Przejmuję wszystkie domowe obowiązki związane z prowadzeniem i utrzymaniem domu.
-Udaję, że wszystko jest w porządku, choć wcale nie jest.
-Odczuwam wstyd, bezradność, lęk i strach.
Wszelkie zatajanie, pomoc w załatwieniu zwolnienia lekarskiego, wykonywanie pracy za partnera, wypraszanie u szefa i obietnice składane za niego, że „już nigdy więcej” – to również objawy współuzależnienia.Nie pomagasz także gdy chronisz przed skutkami nadużywania, gdy ukrywasz butelki, wylewasz alkohol, grozisz, szantażujesz. Najlepiej pomagasz osobie pijącej, gdy pozwalasz jej na ponoszenie konsekwencji picia. To wcale nie jest łatwe zadanie, ale możesz skorzystać z pomocy.

Dzieci w rodzinach alkoholowych

Nadużywanie alkoholu może prowadzić do powstania w psychice dziecka wielu bolesnych zranień. Są one zazwyczaj mniej widocznymi ofiarami tej choroby. Dzieci alkoholików żyją w olbrzymim stresie, z którym zazwyczaj nie potrafią sobie poradzić same. W domu rodzinnym najczęściej brakuje im bezpieczeństwa i wsparcia. Często doświadczają przemocy psychicznej i fizycznej. Dzieci te dorastają nie mając pewności co w życiu jest dobre a co złe, jak radzić sobie z problemami.

W rodzinie z problemem alkoholowym dziecko przeżywa:
– Strach i lęk- Boję się, gdy wracasz pijany do domu, bo nigdy nie wiadomo co może się zdarzyć.
– Wstyd- Wstydzę się, gdy inni wytykają cię palcami i robią sobie z ciebie żarty.
– Złość- Złoszczę się, gdy kolejny raz nie dotrzymujesz danego mi słowa, gdy krzyczysz na nas w domu.
– Smutek- Nie potrafię bawić się i cieszyć z innymi dziećmi, kiedy pijesz, bo martwię się, że może stać ci się coś złego.
– Poczucie winy- Czasami myślę, że pijesz bo to ja jestem zły i do niczego. Myślałem, że jak będę lepiej się uczył, więcej pomagał w domu, to nie będziesz pił, że jeśli tylko bardziej się postaram.

Dziecko uczy się:
-Lepiej nie ufać dorosłym bo rodzice zajęci problemem alkoholowym zazwyczaj nie dotrzymują danego słowa;
-Lepiej nie czuć, bo wtedy złe rzeczy mniej bolą, ale również i dobre mniej cieszą.
-Lepiej nie mówić o tym co się dzieje w domu i o problemach wynikających z picia, bo wtedy uniknie się wstydu i wytykania palcami.
-Nikt nie liczy się z moja osoba. Mogę liczyć tylko na siebie. W ten sposób tworzy się rodzinna tajemnica, której dzieci usilnie strzegą, w poczuciu wstydu, lęku i nadziei, że może w końcu będzie lepiej.

Jak niepijący rodzic może pomóc swoim dzieciom:
-Nie zatajaj faktu uzależnienia w rodzinie.
-Nie używaj dzieci jako argumentu.
-Nie mów: Jeśli nie możesz przestać pić dla mnie to zrób to dla dzieci. Gdyby nie dzieci już dawno bym odeszła/odszedł.-Nie mów dzieciom co mają czuć do pijącego rodzica i nie wymagaj żeby czuły to co Ty czujesz.
-Nie wzmacniaj w dzieciach poczucia winy. Mów jasno: to nie z Twojego powodu rodzic pije.
-Nie posługuj się dziećmi w relacjach z osobą pijącą. Nie każ im sprawdzać czy mu się nic nie stało.
-Nie mów dzieciom, że rodzic przestałby pić gdyby was kochał. Powiedz im , że to są dwie różne sprawy, a alkoholizm jest chorobą.
-Nie obarczaj ich odpowiedzialnością za przebieg wydarzeń w domu.
-Poszukaj oparcia dla siebie, by móc je dać dzieciom
-Zachęcaj dzieci do skorzystania z pomocy psychologicznej i terapeutycznej, zaprowadź je do świetlicy, zapisz na zajęcia, które pozwolą im zrozumieć problem, który dotknął ich rodzinę, zapewnij im wsparcie.

Chcesz sobie pomóc? Najważniejszy jest pierwszy krok! Zapisz się na terapię uzależnień już dziś!